[مهمان]

سلام

نظر شما چیست ؟ آیا موافقید برای پروژه هایی مثل پارسیکس مانند سایتهای خارجی کمک مالی ارسال کنیم ؟

البته هر کس که خواست و به هر میزان که مایل بود. نظر شما چیست آقای باغومیان ؟

نوشته زیر از سایت <!-- m --><a class="postlink" href="http://crypticuniverse.blogspot.com">http://crypticuniverse.blogspot.com</a><!-- m --> نقل شده :

مهرجویی و استالمن

قبلاً وقتی در این نوشته‌ی پسر فهمیده، پیشنهاد استالمن برای راه‌های حمایت از حقوق پدیدآورندگان محتوا را خواندم، به نظرم غیرمنطقی و ناکارا آمد. امروز وقتی (از طریق رادیو زمانه) این مطلب (فایل PDF است، کار دست خودتان ندهید) و پیشنهادی را که برای حمایت از حقوق سازندگان فیلم سنتوری ارائه شده خواندم، هم خوشم آمد از این ایده و هم به یاد پیشنهاد ریچارد استالمن افتادم.

استالمن از آن نوع آدم‌هایی است که به خاطر صداقتش به او علاقه‌مندم و به خاطر رادیکال بودنش دل آدم را می‌زند. امّا در مجموع شخصیت منحصر به فردی دارد.

روش ساده‌ای است: CD یا DVD فیلم سنتوری را تهیّه کنید و ببینید. الآن همه جا فراوان است. بعد، اگر مایل بودید، مبلغی معادل بهای بلیط سینما را به حساب مشترک داریوش مهرجویی و فرامرز فرازمند (تهیّه‌کننده‌ی فیلم سنتوری) واریز کنید. این هم شماره حساب: حساب مشترک به نام داریوش مهرجویی و فرامرز فرازمند، به شماره‌ی ۰۱۱۶۴۰۷۷۹۵ بانک تجارت، نزد شعبه‌ی چهارراه پارک (کد ۰۳۲). توصیه شده (از جانب یک کامنت‌گذار) که CD یا DVD را از دست‌فروشان خیابانی نخرید، بلکه سعی کنید دست‌به‌دست شود، تا بازار قاچاق هم کم‌رونق شود. این نکته را هم اضافه کنم که منطقاً اگر می‌خواهید این کار را انجام دهید، باید به تعداد افرادی که فیلم را دیده‌اند (مثلاً تعداد اعضای خانواده خودتان)، مبلغ بلیط را واریز کنید، چون این پول قرار است به جای پول بلیط باشد، نه به جای پول CD.

وقتی استالمن این پیشنهاد را مطرح می‌کرد، شاید به کاربردش در مبارزه با قاچاق و مبارزه با قوانین سخت‌گیرانه‌ی کپی‌رایت فکر می‌کرد، نه به کاربرد آن در مبارزه با سانسور! بر همگان واضح و مبرهن است که اگر هم این فیلم نهایتاً از وزارت ارشاد آقای صفًارهرندی مجوًز اکران بگیرد، نسخه‌ی کامل آن روی پرده‌ی سینماهای ایران نخواهدرفت. در مقابل، نسخه‌ی قاچاقی سنتوری که الآن در بازار موجود است، کامل است، حتّی کامل‌تر از نسخه‌ای که پارسال در جشنواره نمایش داده‌شد.

از طرف دیگر، به نظر نمی‌رسد هیچ نوع منع قانونی برای دریافت پول‌هایی که مردم به طور داوطلبانه به عوامل فیلم می‌پردازند، وجود داشته‌باشد. انتشار فیلم در بازار قاچاق خارج از کنترل و بر خلاف خواست سازندگان فیلم بوده‌است. دولت آشکارا هیچ راهی برای متوقّف کردن این پدیده در مرحله‌ی فعلی ندارد و به عبارت دیگر کار از کار گذشته‌است. مردم هم اجباری برای پرداخت ندارند. در ضمن سازندگان فیلم، خرید و فروش و تماشای نسخه‌های قاچاق را حرام دانسته‌اند که حقّ طبیعی و شرعی آنهاست، امّا از پیشنهاد این شکل پرداخت استقبال کرده‌اند که به طور ضمنی رضایت آنها از تماشای نسخه‌ی قاچاقی را در ازای دریافت وجهی قابل قبول نشان می‌دهد.

عاملی که در این میان هم از حقوق سازندگان فیلم حمایت می‌کند و هم حقّ مردم را برای تماشای نسخه‌ی کامل فیلم تضمین می‌کند، یک نوع تعهّد اخلاقی است که در جامعه‌ی ایران نوعاً با اعتقادات مذهبی ملازم است. البته شرایط هم به نحوی پیش آمده‌اند که اجرای چنین ایده‌ای ممکن شده. حالا باید بنشینیم و ببینیم بازخورد این طرح از جانب مردم چگونه است. من DVD سنتوری را دارم که البته قبل از این که از اظهار نظر مهرجویی و حرام دانستن استفاده از آن مطّلع شوم، آن را تهیّه کرده‌بودم. در واقع بعد از این که فهمیدم مهرجویی دیدن نسخه‌ی قاچاقی را حرام اعلام کرده، قصد داشتم DVD را نگه دارم و بعداً که فیلم اکران شد (اگر اکران شد)، آن را در سینما ببینم و بعد نسخه‌ی کامل فیلم را ببینم! خوب، اخلاقی عمل کردن گاهی خنده‌دار می‌شود دیگر! امّا حالا قصد دارم مبلغی معادل بهای بلیط برای دو تا جهار نفر را به حساب مهرجویی-فرازمند بریزم و بعد فیلم را ببینم. دقّت کنید که ترتیب زمانی در این‌جا مهم است، چون حتّی اگر شما از اوّل قصد واریز کردن وجه را داشته‌اید، ممکن است بعد از دیدن فیلم به دلایل مختلف منصرف شوید یا آن را عقب بیاندازید تا قضیه لوث شود.

نکته‌ی آخر هم ژست شرقی این ماجرا است که من را اذیت می‌کند: چرا مهرجویی و فرازمند باید بگویند پول‌های واریزشده را صرف امور خیریه می‌کنند (با فرض صداقت کامل آنها)؟ اصلاً چرا مهرجویی این کار را یک نوع ژست دانسته؟ چرا در فرهنگ ما پول نجس است و پول گرفتن دون شأن آدم‌های محترم و صاحب‌نام است؟ پول حلال خوب است. گرفتنش هم خوب است و دادنش هم خوب است. در ضمن اگر مهرجویی و فرازمند این پول را (با فرض این که اساساً مبلغ قابل توجّهی جمع شود) صرف فعّالیّت‌های هنری جدیدشان کنند، آیا این خودش نوعی امر خیر نیست برای جامعه‌ی ما؟