2008-01-12, 11:56 PM
What's in a name?
by Richard Stallman
To learn more about this issue, you can also read our GNU/Linux FAQ, our page on Linux and the GNU Project and our page on GNU Users Who Have Never Heard of GNU.
Names convey meanings; our choice of names determines the meaning of what we say. An inappropriate name gives people the wrong idea. A rose by any name would smell as sweet—but if you call it a pen, people will be rather disappointed when they try to write with it. And if you call pens “roses”, people may not realize what they are good for. If you call our operating system “Linux”, that conveys a mistaken idea of the system's origin, history, and purpose. If you call it GNU/Linux, that conveys (though not in detail) an accurate idea.
But does this matter for our community? Is it important whether people know the system's origin, history, and purpose? Yes—because people who forget history are often condemned to repeat it. The Free World which has developed around GNU/Linux is not secure; the problems that led us to develop GNU are not completely eradicated, and they threaten to come back.
When I explain why it's appropriate to call the operating system “GNU/Linux” rather than “Linux”, people sometimes respond this way:
Granted that the GNU Project deserves credit for this work, is it really worth a fuss when people don't give credit? Isn't the important thing that the job was done, not who did it? You ought to relax, take pride in the job well done, and not worry about the credit.
This would be wise advice, if only the situation were like that—if the job were done and it were time to relax. If only that were true! But challenges abound, and this is no time to take the future for granted. Our community's strength rests on commitment to freedom and cooperation. Using the name GNU/Linux is a way for people to remind themselves and inform others of these goals.
It is possible to write good free software without thinking of GNU; much good work has been done in the name of Linux also. But “Linux” has been associated ever since it was first coined with a philosophy that does not make a commitment to the freedom to cooperate. As the name becomes used increasingly by business, we will have even more trouble making it connect with community spirit.
A great challenge to the future of free software comes from the tendency of the “Linux” distribution companies to add non-free software to GNU/Linux in the name of convenience and power. All the major commercial distribution developers do this; none produces a distribution that is entirely free. Most of them do not clearly identify the non-free packages in their distributions. Many even develop non-free software and add it to the system. Some outrageously advertise “Linux” systems that are “licensed per seat”, which give the user as much freedom as Microsoft Windows.
People justify adding non-free software in the name of the “popularity of Linux”—in effect, valuing popularity above freedom. Sometimes this is openly admitted. For instance, Wired Magazine says Robert McMillan, editor of Linux Magazine, “feels that the move toward open source software should be fueled by technical, rather than political, decisions.” And Caldera's CEO openly urged users to drop the goal of freedom and work instead for the “popularity of Linux”.
Adding non-free software to the GNU/Linux system may increase the popularity, if by popularity we mean the number of people using some of GNU/Linux in combination with non-free software. But at the same time, it implicitly encourages the community to accept non-free software as a good thing, and forget the goal of freedom. It is no use driving faster if you can't stay on the road.
When the non-free “add-on” is a library or programming tool, it can become a trap for free software developers. When they write free software that depends on the non-free package, their software cannot be part of a completely free system. Motif and Qt trapped large amounts of free software in this way in the past, creating problems whose solutions took years. The Motif problem is still not entirely solved, since LessTif needs some polishing (please volunteer!). Sun's non-free Java implementation is now having a similar effect: the Java Trap (Historical note: As of December 2006 Sun is in the middle of rereleasing its Java platform under GNU GPL.)
If our community keeps moving in this direction, it could redirect the future of GNU/Linux into a mosaic of free and non-free components. Five years from now, we will surely still have plenty of free software; but if we are not careful, it will hardly be usable without the non-free software that users expect to find with it. If this happens, our campaign for freedom will have failed.
If releasing free alternatives were simply a matter of programming, solving future problems might become easier as our community's development resources increase. But we face obstacles which threaten to make this harder: laws that prohibit free software. As software patents mount up (see petition.eurolinux.org, and sign it!), and as laws like the DMCA are used to prohibit the development of free software for important jobs such as viewing a DVD or listening to a RealAudio stream, we will find ourselves with no clear way to fight the patented and secret data formats except to reject the non-free programs that use them.
Meeting these challenges will require many different kinds of effort. But what we need above all, to confront any kind of challenge, is to remember the goal of freedom to cooperate. We can't expect a mere desire for powerful, reliable software to motivate people to make great efforts. We need the kind of determination that people have when they fight for their freedom and their community, determination to keep on for years and not give up.
In our community, this goal and this determination emanate mainly from the GNU Project. We're the ones who talk about freedom and community as something to stand firm for; the organizations that speak of “Linux” normally don't say this. The magazines about “Linux” are typically full of ads for non-free software; the companies that package “Linux” add non-free software to the system; other companies “support Linux” with non-free applications; the user groups for “Linux” typically invite salesman to present those applications. The main place people in our community are likely to come across the idea of freedom and determination is in the GNU Project.
But when people come across it, will they feel it relates to them?
People who know they are using a system that came out of the GNU Project can see a direct relationship between themselves and GNU. They won't automatically agree with our philosophy, but at least they will see a reason to think seriously about it. In contrast, people who consider themselves “Linux users”, and believe that the GNU Project “developed tools which proved to be useful in Linux”, typically perceive only an indirect relationship between GNU and themselves. They may just ignore the GNU philosophy when they come across it.
The GNU Project is idealistic, and anyone encouraging idealism today faces a great obstacle: the prevailing ideology encourages people to dismiss idealism as “impractical”. Our idealism has been extremely practical: it is the reason we have a free GNU/Linux operating system. People who love this system ought to know that it is our idealism made real.
If “the job” really were done, if there were nothing at stake except credit, perhaps it would be wiser to let the matter drop. But we are not in that position. To inspire people to do the work that needs to be done, we need to be recognized for what we have already done. Please help us, by calling the operating system GNU/Linux.
P.S. For an explanation of the history of the GNU/Linux system as it relates to this issue of naming, see <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html">http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html</a><!-- m -->. For answers to other questions and arguments about this issue, see the GNU/Linux FAQ.
منبع: <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/why-gnu-linux.html">http://www.gnu.org/gnu/why-gnu-linux.html</a><!-- m -->
Copyright © 2000, 2006, 2007 Richard Stallman
Updated: $Date: 2007/06/19 00:03:59 $
==========================================
ترجمه:
چه چیزی در یک نام است؟
بوسیلهء ریچارد استالمن
< برای یادگیری اطلاعات بیشتر درمورد این موضوع، شما همچنین میتوانید پرسشهای متداول (FAQ) ما (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/gnu-linux-faq.html">http://www.gnu.org/gnu/gnu-linux-faq.html</a><!-- m -->)، صفحهء ما دربارهء «لینوکس و پروژهء گنو» (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html">http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html</a><!-- m -->) و صفحهء ما دربارهء «کاربران گنو ای که هیچوقت دربارهء گنو نشنیده اند» (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/gnu-users-never-heard-of-gnu.html">http://www.gnu.org/gnu/gnu-users-never- ... f-gnu.html</a><!-- m -->)، را بخوانید.>
نامها معناهایی را حمل میکنند؛ انتخاب ما از نامها معنای آنچه را که ما میگوییم معین میکند. یک نام نابجا به مردم تصور غلطی میدهد. یک رز با هر نامی بوی خوشی خواهد داد -- اما اگر شما آنرا یک قلم بنامید، مردم موقعی که تلاش میکنند با آن بنویسند مقداری مایوس خواهند شد. و اگر شما قلمها را «رز» بنامید، مردم ممکن است درک نکنند که آنها برای چه خوب هستند. اگر شما سیستم عامل ما را «لینوکس» بخوانید، آن یک تصور غلط از خاستگاه سیستم، تاریخچه، و مقصودش را منتقل میکند. اگر شما آنرا گنو/لینوکس (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html">http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html</a><!-- m -->) بنامید، آن یک تصور دقیق (گرچه نه با جزییات) را منتقل میکند.
اما آیا این برای جامعهء ما اهمیت دارد؟ آیا آن مهم است که مردم منشاء، تاریخچه، و هدف سیستم را بدانند؟
بله -- زیرا مردمی که تاریخ را فراموش میکنند اغلب محکوم به تکرار کردن آن هستند. دنیای آزاد که پیرامون گنو/لینوکس توسعه یافته است در امان نیست؛ مشکلاتی که ما را به توسعهء گنو سوق دادند بطور کامل ریشه کن نشده اند، و آنها تهدید به بازگشت کرده اند.
وقتی من توضیح میدهم که چرا «گنو/لینوکس» نامیدن سیستم عامل در عوض «لینوکس» بجا است، مردم گاهی بدین طریق پاسخ میدهند:
> باوجود قبول اینکه پروژهء گنو برای اینکار سزاوار اعتبار است، آیا موقعی که مردم توجه نمیکنند آن ارزش یک غرغر کردن را دارد؟
آیا چیز مهم آن نیست که کار انجام شده است، نه اینکه چه کسی آنرا انجام داده؟ شما باید آسوده باشید، به کار بخوبی انجام شده مباهات کنید، و دربارهء توجه نگران نباشید. <
این اندرز خردمندانه ای خواهد بود، اگر فقط شرایط مانند آن بود -- اگر کار بخوبی انجام شده بود و زمان آسودن بود. اگر فقط آن درست بود! اما چالشها فروانند، و این زمان مقبول فرض کردن آینده نیست. استحکام جامعهء ما متکی بر تعهد نسبت به آزادی و همکاریست. استفاده از نام گنو/لینوکس یک راهی برای مردم است تا به خودشان یادآوری کنند و دیگران را از این اهداف آگاه کنند.
نوشتن نرم افزار آزاد خوب بدون فکر کردن به گنو امکان پذیر است؛ همچنین کار خوب بسیاری با نام لینوکس انجام شده است. اما «لینوکس» همواره از هنگامی که ابتدا ابداع شده بود با یک فلسفه ایکه تعهدی به آزادی برای همکاری بوجود نمی آورد مرتبط بوده است. همچنانکه نام بطور فزاینده ای توسط تجارت مورد استفاده قرار میگیرد، ما حتی مشکلات بیشتری با ارتباط دادن آن با روح جامعه خواهیم داشت.
یک چالش بزرگ برای آیندهء نرم افزار آزاد از تمایل شرکتهای توزیع «لینوکس» برای اضافه کردن نرم افزار غیرآزاد به گنو/لینوکس تحت عنوان راحتی و قدرت، ناشی میشود. تمامی توسعه دهندگان عمدهء توزیع تجاری اینرا انجام میدهند؛ هیچکدام یک توزیعی که کاملا آزاد باشد تولید نمیکنند. بیشتر آنها بطور روشن بسته های غیرآزاد را در توزیعهای خود مشخص نمیکنند. خیلی ها حتی نرم افزار غیرآزاد تولید کرده و آنرا به سیستم اضافه میکنند. بعضی بطور تکان دهنده ای سیستمهای «لینوکس» ای را انتشار میدهند که «مجوز داده شده به ازای هر نفر» هستند، که همانقدر آزادی به کاربر میدهند که ویندوز میکروسافت میدهد.
مردم اضافه کردن نرم افزار غیرآزاد را تحت عنوان «عمومیت لینوکس» توجیه میکنند -- در عمل، به عمومیت ارزشی بیش از آزادی داده میشود. گاهی این آشکارا تصدیق میشود. برای نمونه، مجلهء Wired میگوید Robert McMillan، ویراستار مجلهء لینوکس، «احساس میکند که حرکت بسوی نرم افزار کد باز (م: اپن سورس) باید بجای تصمیمات سیاسی، با تصمیمات فنی تغذیه شود.» و مدیر عامل Caldera آشکارا به کاربران توصیهء قوی میکند که هدف آزادی را رها کنند و در عوض برای «عمومیت لینوکس» کار کنند.
اضافه کردن نرم افزار غیرآزاد به گنو/لینوکس میتواند عمومیت را افزایش دهد، اما اگر منظور ما از عمومیت تعداد مردمی باشد که از مقداری از گنو/لینوکس در ترکیب با نرم افزار غیرآزاد استفاده میکنند. اما در همان زمان، آن بطور ضمنی جامعه را به پذیرش نرم افزار غیرآزاد بعنوان یک چیز خوب، و فراموش کردن هدف آزادی، تشویق میکند. رانندگی کردن با سرعت بیشتر معنایی ندارد، اگر شما نتوانید در جاده بمانید.
وقتی افزودنی غیرآزاد یک کتابخانه یا ابزار برنامه نویسی است، میتواند برای توسعه دهندگان نرم افزار آزاد یک تله شود. وقتی آنها نرم افزار آزادی مینویسند که وابسته به بستهء غیرآزاد است، نرم افزار آنها نمیتواند بخشی از یک سیستم کاملا آزاد شود. Motif و Qt مقدار زیادی از نرم افزار آزاد را در گذشته بدین طریق به دام انداختند، که مشکلاتی را ایجاد کردند که حل آنها سالها وقت گرفت. مشکل Motif هنوز تماما حل نشده است، از آنجاییکه LessTif به مقداری بهبود نیاز دارد (لطفا داوطلب شوید!). پیاده سازی غیرآزاد جاوای Sun اکنون یک اثر مشابه دارد: تلهء جاوا (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/philosophy/java-trap.html">http://www.gnu.org/philosophy/java-trap.html</a><!-- m -->) - (نکتهء تاریخی: از دسامبر ۲۰۰۶ Sun در میانهء منتشر کردن پلتفرم جاوای خود تحت GNU GPL (م: مجوز نرم افزار آزاد گنو) است.)
م: ظاهرا با بردن تمامی پلتفرم جاوای شرکت Sun به پوشش مجوز گنو، مشکل تلهء جاوا به کلی برطرف میشود.
اگر جامعهء ما به حرکت در این جهت ادامه بدهد، میتواند آیندهء گنو/لینوکس را به یک موزاییک از اجزای آزاد و غیر آزاد منحرف کند. پنج سال بعد از حالا، ما مطمئنا نرم افزار آزاد کافی خواهیم داشت؛ اما اگر ما محتاط نباشیم، آن به سختی بدون نرم افزار غیرآزادی که کاربران انتظار دارند همراهش باشد قابل استفاده خواهد بود. اگر این اتفاق بیفتد، مبارزات ما برای آزادی شکست خورده خواهد بود.
اگر انتشار جایگزینهای آزاد، بسادگی، یک موضوع برنامه نویسی بود، حل مشکلات آینده با افزایش منابع توسعهء جامعه مان میتوانست آسانتر شود. اما ما با موانعی روبرو هستیم که تهدید به سخت تر ساختن این میکنند: قوانینی که نرم افزار آزاد را ممنوع میکنند. همچنانکه حق مالکیت ایده (patent) های نرم افزاری رشد میکنند (petition.eurolinux.org را ببینید، و آنرا امضا کنید!)، و همچنانکه قوانینی همچون DMCA در جهت ممنوع کردن توسعهء نرم افزار آزاد برای کارهای مهمی همچون دیدن یک DVD یا گوش کردن به یک جریان زندهء صوتی (م: شاید استفاده از خود اصطلاح فنی RealAudio صحیحتر و گویاتر/شناخته شده تر باشد)، استفاده میشوند، ما خودمان را بدون راه روشنی برای جنگیدن با فرمتهای دیتای patent شده و محرمانه بجز رد کردن برنامه های غیرآزادی که آنها را استفاده میکنند خواهیم یافت.
رویارویی با این چالشها انواع خیلی مختلفی از کوشش را نیاز خواهد داشت. اما آنچه ما بالاتر از همه نیز داریم، برای مواجه شدن با هر نوعی از چالش، بیاد داشتن هدف آزادی برای همکاری است. ما نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که تنها یک خواسته برای نرم افزار قوی و قابل اعتماد مردم را برای تلاشهای بزرگ بیانگیزد. ما نوعی از عزم را نیاز داریم که مردم وقتی برای آزادی خودشان و برای جامعه شان میجنگند دارند، عزمی برای ادامه دادن برای سالها و تسلیم نشدن.
در جامعهء ما، این هدف و این عزم عمدتا از پروژهء گنو ناشی میشود. ما افرادی هستیم که دربارهء آزادی و جامعه بعنوان چیزی برای ایستادگی راسخ گفتگو میکنیم؛ سازمانهایی که از «لینوکس» حرف میزنند معمولا این را نمیگویند. مجله های راجع به «لینوکس» نوعا پر از تبلیغات برای نرم افزار غیرآزاد هستند؛ شرکتهایی که «لینوکس» آماده میکنند نرم افزار غیرآزاد به سیستم اضافه میکنند؛ شرکتهای دیگر لینوکس را با برنامه های کاربردی غیرآزاد پشتیبانی میکنند؛ گروههای کاربران برای «لینوکس» نوعا دلال ها را به ارایهء آن نرم افزارهای کاربردی تشویق میکنند. مکان اصلی ای که مردم در جامعهء ما محتمل به برخوردن به ایدهء آزادی و عزم هستند در پروژهء گنو است.
اما وقتی مردم به آن برمیخورند، آیا آنها احساس خواهند کرد که آن به ایشان مربوط است؟
مردمی که میدانند آنها در حال استفاده از سیستمی هستند که از پروژهء گنو بیرون آمده است میتوانند یک ارتباط مستقیم میان خودشان و گنو ببینند. آنها بطور خودکار با فلسفهء ما موافقت نخواهند کرد، اما حداقل آنها یک دلیل برای فکر کردن جدی دربارهء آن خواهند دید. در مقابل، مردمی که خویش را «کاربران لینوکس» تلقی میکنند، و باور دارند که پروژهء گنو «ابزارهایی را توسعه داده است که سودمند در لینوکس شناخته شده اند»، نوعا فقط یک رابطهء غیرمستقیم میان گنو و خودشان درمی یابند. آنها میتوانند براحتی فلسفهء گنو را وقتی بدان برمیخورند نادیده بگیرند.
پروژهء گنو آرمانگرا (idealistic) است، و هرکسی که امروز آرمانگرایی را تشویق میکند با یک مانع بزرگ رودررو میشود: ایدئولوژی مسلط مردم را به دست کشیدن از آرمانگرایی بعنوان «غیرعملی» تشویق میکند. آرمانگرایی ما فوق العاده عملی بوده است: آن دلیل این است که ما یک سیستم عامل گنو/لینوکس آزاد داریم. مردمی که این سیستم را دوست دارند باید بدانند که آن آرمان ماست که واقعیت یافت.
اگر «کار» واقعا تمام شده بود، اگر چیزی جز اعتبار در خطر نبود، احتمالا اجازه دادن برای رهاسازی موضوع خردمندانه تر میبود. اما ما در آن موقعیت نیستیم. برای الهام بخشیدن مردم برای انجام دادن کاری که نیاز است انجام شود، ما احتیاج داریم که برای آنچه که ما قبلا انجام داده ایم شناخته شویم. لطفا ما را با گنو/لینوکس خواندن سیستم عامل یاری کنید.
پی نوشت: برای یک شرح از تاریخچهء سیستم گنو/لینوکس بطوریکه به این موضوع نامگذاری مربوط است، <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html">http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html</a><!-- m --> را ببینید. برای پاسخهایی به پرسشهای دیگر و استدلالها دربارهء این مطلب، پرسشهای متداول (FAQ) گنو/لینوکس را ببینید (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/gnu-linux-faq.html">http://www.gnu.org/gnu/gnu-linux-faq.html</a><!-- m -->).
-----------------------------
منبع: <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/why-gnu-linux.html">http://www.gnu.org/gnu/why-gnu-linux.html</a><!-- m -->
Copyright © 2000, 2006, 2007 Richard Stallman
Updated: $Date: 2007/06/19 00:03:59 $
============================
این پانوشت در تاریخ 8 اردیبهشت 1388 اضافه شد:
مقالهء فوق یکی از مقاله های ترجمه شده از بخش فلسفهء gnu.org می باشد.
دانلود بقیهء مطالب ترجمه شده توسط بنده از بخش فلسفهء گنو و مقالات مرتبط:
حجم: 146 کیلوبایت
by Richard Stallman
To learn more about this issue, you can also read our GNU/Linux FAQ, our page on Linux and the GNU Project and our page on GNU Users Who Have Never Heard of GNU.
Names convey meanings; our choice of names determines the meaning of what we say. An inappropriate name gives people the wrong idea. A rose by any name would smell as sweet—but if you call it a pen, people will be rather disappointed when they try to write with it. And if you call pens “roses”, people may not realize what they are good for. If you call our operating system “Linux”, that conveys a mistaken idea of the system's origin, history, and purpose. If you call it GNU/Linux, that conveys (though not in detail) an accurate idea.
But does this matter for our community? Is it important whether people know the system's origin, history, and purpose? Yes—because people who forget history are often condemned to repeat it. The Free World which has developed around GNU/Linux is not secure; the problems that led us to develop GNU are not completely eradicated, and they threaten to come back.
When I explain why it's appropriate to call the operating system “GNU/Linux” rather than “Linux”, people sometimes respond this way:
Granted that the GNU Project deserves credit for this work, is it really worth a fuss when people don't give credit? Isn't the important thing that the job was done, not who did it? You ought to relax, take pride in the job well done, and not worry about the credit.
This would be wise advice, if only the situation were like that—if the job were done and it were time to relax. If only that were true! But challenges abound, and this is no time to take the future for granted. Our community's strength rests on commitment to freedom and cooperation. Using the name GNU/Linux is a way for people to remind themselves and inform others of these goals.
It is possible to write good free software without thinking of GNU; much good work has been done in the name of Linux also. But “Linux” has been associated ever since it was first coined with a philosophy that does not make a commitment to the freedom to cooperate. As the name becomes used increasingly by business, we will have even more trouble making it connect with community spirit.
A great challenge to the future of free software comes from the tendency of the “Linux” distribution companies to add non-free software to GNU/Linux in the name of convenience and power. All the major commercial distribution developers do this; none produces a distribution that is entirely free. Most of them do not clearly identify the non-free packages in their distributions. Many even develop non-free software and add it to the system. Some outrageously advertise “Linux” systems that are “licensed per seat”, which give the user as much freedom as Microsoft Windows.
People justify adding non-free software in the name of the “popularity of Linux”—in effect, valuing popularity above freedom. Sometimes this is openly admitted. For instance, Wired Magazine says Robert McMillan, editor of Linux Magazine, “feels that the move toward open source software should be fueled by technical, rather than political, decisions.” And Caldera's CEO openly urged users to drop the goal of freedom and work instead for the “popularity of Linux”.
Adding non-free software to the GNU/Linux system may increase the popularity, if by popularity we mean the number of people using some of GNU/Linux in combination with non-free software. But at the same time, it implicitly encourages the community to accept non-free software as a good thing, and forget the goal of freedom. It is no use driving faster if you can't stay on the road.
When the non-free “add-on” is a library or programming tool, it can become a trap for free software developers. When they write free software that depends on the non-free package, their software cannot be part of a completely free system. Motif and Qt trapped large amounts of free software in this way in the past, creating problems whose solutions took years. The Motif problem is still not entirely solved, since LessTif needs some polishing (please volunteer!). Sun's non-free Java implementation is now having a similar effect: the Java Trap (Historical note: As of December 2006 Sun is in the middle of rereleasing its Java platform under GNU GPL.)
If our community keeps moving in this direction, it could redirect the future of GNU/Linux into a mosaic of free and non-free components. Five years from now, we will surely still have plenty of free software; but if we are not careful, it will hardly be usable without the non-free software that users expect to find with it. If this happens, our campaign for freedom will have failed.
If releasing free alternatives were simply a matter of programming, solving future problems might become easier as our community's development resources increase. But we face obstacles which threaten to make this harder: laws that prohibit free software. As software patents mount up (see petition.eurolinux.org, and sign it!), and as laws like the DMCA are used to prohibit the development of free software for important jobs such as viewing a DVD or listening to a RealAudio stream, we will find ourselves with no clear way to fight the patented and secret data formats except to reject the non-free programs that use them.
Meeting these challenges will require many different kinds of effort. But what we need above all, to confront any kind of challenge, is to remember the goal of freedom to cooperate. We can't expect a mere desire for powerful, reliable software to motivate people to make great efforts. We need the kind of determination that people have when they fight for their freedom and their community, determination to keep on for years and not give up.
In our community, this goal and this determination emanate mainly from the GNU Project. We're the ones who talk about freedom and community as something to stand firm for; the organizations that speak of “Linux” normally don't say this. The magazines about “Linux” are typically full of ads for non-free software; the companies that package “Linux” add non-free software to the system; other companies “support Linux” with non-free applications; the user groups for “Linux” typically invite salesman to present those applications. The main place people in our community are likely to come across the idea of freedom and determination is in the GNU Project.
But when people come across it, will they feel it relates to them?
People who know they are using a system that came out of the GNU Project can see a direct relationship between themselves and GNU. They won't automatically agree with our philosophy, but at least they will see a reason to think seriously about it. In contrast, people who consider themselves “Linux users”, and believe that the GNU Project “developed tools which proved to be useful in Linux”, typically perceive only an indirect relationship between GNU and themselves. They may just ignore the GNU philosophy when they come across it.
The GNU Project is idealistic, and anyone encouraging idealism today faces a great obstacle: the prevailing ideology encourages people to dismiss idealism as “impractical”. Our idealism has been extremely practical: it is the reason we have a free GNU/Linux operating system. People who love this system ought to know that it is our idealism made real.
If “the job” really were done, if there were nothing at stake except credit, perhaps it would be wiser to let the matter drop. But we are not in that position. To inspire people to do the work that needs to be done, we need to be recognized for what we have already done. Please help us, by calling the operating system GNU/Linux.
P.S. For an explanation of the history of the GNU/Linux system as it relates to this issue of naming, see <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html">http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html</a><!-- m -->. For answers to other questions and arguments about this issue, see the GNU/Linux FAQ.
منبع: <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/why-gnu-linux.html">http://www.gnu.org/gnu/why-gnu-linux.html</a><!-- m -->
Copyright © 2000, 2006, 2007 Richard Stallman
Updated: $Date: 2007/06/19 00:03:59 $
==========================================
ترجمه:
چه چیزی در یک نام است؟
بوسیلهء ریچارد استالمن
< برای یادگیری اطلاعات بیشتر درمورد این موضوع، شما همچنین میتوانید پرسشهای متداول (FAQ) ما (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/gnu-linux-faq.html">http://www.gnu.org/gnu/gnu-linux-faq.html</a><!-- m -->)، صفحهء ما دربارهء «لینوکس و پروژهء گنو» (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html">http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html</a><!-- m -->) و صفحهء ما دربارهء «کاربران گنو ای که هیچوقت دربارهء گنو نشنیده اند» (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/gnu-users-never-heard-of-gnu.html">http://www.gnu.org/gnu/gnu-users-never- ... f-gnu.html</a><!-- m -->)، را بخوانید.>
نامها معناهایی را حمل میکنند؛ انتخاب ما از نامها معنای آنچه را که ما میگوییم معین میکند. یک نام نابجا به مردم تصور غلطی میدهد. یک رز با هر نامی بوی خوشی خواهد داد -- اما اگر شما آنرا یک قلم بنامید، مردم موقعی که تلاش میکنند با آن بنویسند مقداری مایوس خواهند شد. و اگر شما قلمها را «رز» بنامید، مردم ممکن است درک نکنند که آنها برای چه خوب هستند. اگر شما سیستم عامل ما را «لینوکس» بخوانید، آن یک تصور غلط از خاستگاه سیستم، تاریخچه، و مقصودش را منتقل میکند. اگر شما آنرا گنو/لینوکس (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html">http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html</a><!-- m -->) بنامید، آن یک تصور دقیق (گرچه نه با جزییات) را منتقل میکند.
اما آیا این برای جامعهء ما اهمیت دارد؟ آیا آن مهم است که مردم منشاء، تاریخچه، و هدف سیستم را بدانند؟
بله -- زیرا مردمی که تاریخ را فراموش میکنند اغلب محکوم به تکرار کردن آن هستند. دنیای آزاد که پیرامون گنو/لینوکس توسعه یافته است در امان نیست؛ مشکلاتی که ما را به توسعهء گنو سوق دادند بطور کامل ریشه کن نشده اند، و آنها تهدید به بازگشت کرده اند.
وقتی من توضیح میدهم که چرا «گنو/لینوکس» نامیدن سیستم عامل در عوض «لینوکس» بجا است، مردم گاهی بدین طریق پاسخ میدهند:
> باوجود قبول اینکه پروژهء گنو برای اینکار سزاوار اعتبار است، آیا موقعی که مردم توجه نمیکنند آن ارزش یک غرغر کردن را دارد؟
آیا چیز مهم آن نیست که کار انجام شده است، نه اینکه چه کسی آنرا انجام داده؟ شما باید آسوده باشید، به کار بخوبی انجام شده مباهات کنید، و دربارهء توجه نگران نباشید. <
این اندرز خردمندانه ای خواهد بود، اگر فقط شرایط مانند آن بود -- اگر کار بخوبی انجام شده بود و زمان آسودن بود. اگر فقط آن درست بود! اما چالشها فروانند، و این زمان مقبول فرض کردن آینده نیست. استحکام جامعهء ما متکی بر تعهد نسبت به آزادی و همکاریست. استفاده از نام گنو/لینوکس یک راهی برای مردم است تا به خودشان یادآوری کنند و دیگران را از این اهداف آگاه کنند.
نوشتن نرم افزار آزاد خوب بدون فکر کردن به گنو امکان پذیر است؛ همچنین کار خوب بسیاری با نام لینوکس انجام شده است. اما «لینوکس» همواره از هنگامی که ابتدا ابداع شده بود با یک فلسفه ایکه تعهدی به آزادی برای همکاری بوجود نمی آورد مرتبط بوده است. همچنانکه نام بطور فزاینده ای توسط تجارت مورد استفاده قرار میگیرد، ما حتی مشکلات بیشتری با ارتباط دادن آن با روح جامعه خواهیم داشت.
یک چالش بزرگ برای آیندهء نرم افزار آزاد از تمایل شرکتهای توزیع «لینوکس» برای اضافه کردن نرم افزار غیرآزاد به گنو/لینوکس تحت عنوان راحتی و قدرت، ناشی میشود. تمامی توسعه دهندگان عمدهء توزیع تجاری اینرا انجام میدهند؛ هیچکدام یک توزیعی که کاملا آزاد باشد تولید نمیکنند. بیشتر آنها بطور روشن بسته های غیرآزاد را در توزیعهای خود مشخص نمیکنند. خیلی ها حتی نرم افزار غیرآزاد تولید کرده و آنرا به سیستم اضافه میکنند. بعضی بطور تکان دهنده ای سیستمهای «لینوکس» ای را انتشار میدهند که «مجوز داده شده به ازای هر نفر» هستند، که همانقدر آزادی به کاربر میدهند که ویندوز میکروسافت میدهد.
مردم اضافه کردن نرم افزار غیرآزاد را تحت عنوان «عمومیت لینوکس» توجیه میکنند -- در عمل، به عمومیت ارزشی بیش از آزادی داده میشود. گاهی این آشکارا تصدیق میشود. برای نمونه، مجلهء Wired میگوید Robert McMillan، ویراستار مجلهء لینوکس، «احساس میکند که حرکت بسوی نرم افزار کد باز (م: اپن سورس) باید بجای تصمیمات سیاسی، با تصمیمات فنی تغذیه شود.» و مدیر عامل Caldera آشکارا به کاربران توصیهء قوی میکند که هدف آزادی را رها کنند و در عوض برای «عمومیت لینوکس» کار کنند.
اضافه کردن نرم افزار غیرآزاد به گنو/لینوکس میتواند عمومیت را افزایش دهد، اما اگر منظور ما از عمومیت تعداد مردمی باشد که از مقداری از گنو/لینوکس در ترکیب با نرم افزار غیرآزاد استفاده میکنند. اما در همان زمان، آن بطور ضمنی جامعه را به پذیرش نرم افزار غیرآزاد بعنوان یک چیز خوب، و فراموش کردن هدف آزادی، تشویق میکند. رانندگی کردن با سرعت بیشتر معنایی ندارد، اگر شما نتوانید در جاده بمانید.
وقتی افزودنی غیرآزاد یک کتابخانه یا ابزار برنامه نویسی است، میتواند برای توسعه دهندگان نرم افزار آزاد یک تله شود. وقتی آنها نرم افزار آزادی مینویسند که وابسته به بستهء غیرآزاد است، نرم افزار آنها نمیتواند بخشی از یک سیستم کاملا آزاد شود. Motif و Qt مقدار زیادی از نرم افزار آزاد را در گذشته بدین طریق به دام انداختند، که مشکلاتی را ایجاد کردند که حل آنها سالها وقت گرفت. مشکل Motif هنوز تماما حل نشده است، از آنجاییکه LessTif به مقداری بهبود نیاز دارد (لطفا داوطلب شوید!). پیاده سازی غیرآزاد جاوای Sun اکنون یک اثر مشابه دارد: تلهء جاوا (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/philosophy/java-trap.html">http://www.gnu.org/philosophy/java-trap.html</a><!-- m -->) - (نکتهء تاریخی: از دسامبر ۲۰۰۶ Sun در میانهء منتشر کردن پلتفرم جاوای خود تحت GNU GPL (م: مجوز نرم افزار آزاد گنو) است.)
م: ظاهرا با بردن تمامی پلتفرم جاوای شرکت Sun به پوشش مجوز گنو، مشکل تلهء جاوا به کلی برطرف میشود.
اگر جامعهء ما به حرکت در این جهت ادامه بدهد، میتواند آیندهء گنو/لینوکس را به یک موزاییک از اجزای آزاد و غیر آزاد منحرف کند. پنج سال بعد از حالا، ما مطمئنا نرم افزار آزاد کافی خواهیم داشت؛ اما اگر ما محتاط نباشیم، آن به سختی بدون نرم افزار غیرآزادی که کاربران انتظار دارند همراهش باشد قابل استفاده خواهد بود. اگر این اتفاق بیفتد، مبارزات ما برای آزادی شکست خورده خواهد بود.
اگر انتشار جایگزینهای آزاد، بسادگی، یک موضوع برنامه نویسی بود، حل مشکلات آینده با افزایش منابع توسعهء جامعه مان میتوانست آسانتر شود. اما ما با موانعی روبرو هستیم که تهدید به سخت تر ساختن این میکنند: قوانینی که نرم افزار آزاد را ممنوع میکنند. همچنانکه حق مالکیت ایده (patent) های نرم افزاری رشد میکنند (petition.eurolinux.org را ببینید، و آنرا امضا کنید!)، و همچنانکه قوانینی همچون DMCA در جهت ممنوع کردن توسعهء نرم افزار آزاد برای کارهای مهمی همچون دیدن یک DVD یا گوش کردن به یک جریان زندهء صوتی (م: شاید استفاده از خود اصطلاح فنی RealAudio صحیحتر و گویاتر/شناخته شده تر باشد)، استفاده میشوند، ما خودمان را بدون راه روشنی برای جنگیدن با فرمتهای دیتای patent شده و محرمانه بجز رد کردن برنامه های غیرآزادی که آنها را استفاده میکنند خواهیم یافت.
رویارویی با این چالشها انواع خیلی مختلفی از کوشش را نیاز خواهد داشت. اما آنچه ما بالاتر از همه نیز داریم، برای مواجه شدن با هر نوعی از چالش، بیاد داشتن هدف آزادی برای همکاری است. ما نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که تنها یک خواسته برای نرم افزار قوی و قابل اعتماد مردم را برای تلاشهای بزرگ بیانگیزد. ما نوعی از عزم را نیاز داریم که مردم وقتی برای آزادی خودشان و برای جامعه شان میجنگند دارند، عزمی برای ادامه دادن برای سالها و تسلیم نشدن.
در جامعهء ما، این هدف و این عزم عمدتا از پروژهء گنو ناشی میشود. ما افرادی هستیم که دربارهء آزادی و جامعه بعنوان چیزی برای ایستادگی راسخ گفتگو میکنیم؛ سازمانهایی که از «لینوکس» حرف میزنند معمولا این را نمیگویند. مجله های راجع به «لینوکس» نوعا پر از تبلیغات برای نرم افزار غیرآزاد هستند؛ شرکتهایی که «لینوکس» آماده میکنند نرم افزار غیرآزاد به سیستم اضافه میکنند؛ شرکتهای دیگر لینوکس را با برنامه های کاربردی غیرآزاد پشتیبانی میکنند؛ گروههای کاربران برای «لینوکس» نوعا دلال ها را به ارایهء آن نرم افزارهای کاربردی تشویق میکنند. مکان اصلی ای که مردم در جامعهء ما محتمل به برخوردن به ایدهء آزادی و عزم هستند در پروژهء گنو است.
اما وقتی مردم به آن برمیخورند، آیا آنها احساس خواهند کرد که آن به ایشان مربوط است؟
مردمی که میدانند آنها در حال استفاده از سیستمی هستند که از پروژهء گنو بیرون آمده است میتوانند یک ارتباط مستقیم میان خودشان و گنو ببینند. آنها بطور خودکار با فلسفهء ما موافقت نخواهند کرد، اما حداقل آنها یک دلیل برای فکر کردن جدی دربارهء آن خواهند دید. در مقابل، مردمی که خویش را «کاربران لینوکس» تلقی میکنند، و باور دارند که پروژهء گنو «ابزارهایی را توسعه داده است که سودمند در لینوکس شناخته شده اند»، نوعا فقط یک رابطهء غیرمستقیم میان گنو و خودشان درمی یابند. آنها میتوانند براحتی فلسفهء گنو را وقتی بدان برمیخورند نادیده بگیرند.
پروژهء گنو آرمانگرا (idealistic) است، و هرکسی که امروز آرمانگرایی را تشویق میکند با یک مانع بزرگ رودررو میشود: ایدئولوژی مسلط مردم را به دست کشیدن از آرمانگرایی بعنوان «غیرعملی» تشویق میکند. آرمانگرایی ما فوق العاده عملی بوده است: آن دلیل این است که ما یک سیستم عامل گنو/لینوکس آزاد داریم. مردمی که این سیستم را دوست دارند باید بدانند که آن آرمان ماست که واقعیت یافت.
اگر «کار» واقعا تمام شده بود، اگر چیزی جز اعتبار در خطر نبود، احتمالا اجازه دادن برای رهاسازی موضوع خردمندانه تر میبود. اما ما در آن موقعیت نیستیم. برای الهام بخشیدن مردم برای انجام دادن کاری که نیاز است انجام شود، ما احتیاج داریم که برای آنچه که ما قبلا انجام داده ایم شناخته شویم. لطفا ما را با گنو/لینوکس خواندن سیستم عامل یاری کنید.
پی نوشت: برای یک شرح از تاریخچهء سیستم گنو/لینوکس بطوریکه به این موضوع نامگذاری مربوط است، <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html">http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html</a><!-- m --> را ببینید. برای پاسخهایی به پرسشهای دیگر و استدلالها دربارهء این مطلب، پرسشهای متداول (FAQ) گنو/لینوکس را ببینید (<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/gnu-linux-faq.html">http://www.gnu.org/gnu/gnu-linux-faq.html</a><!-- m -->).
-----------------------------
منبع: <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.gnu.org/gnu/why-gnu-linux.html">http://www.gnu.org/gnu/why-gnu-linux.html</a><!-- m -->
Copyright © 2000, 2006, 2007 Richard Stallman
Updated: $Date: 2007/06/19 00:03:59 $
============================
این پانوشت در تاریخ 8 اردیبهشت 1388 اضافه شد:
مقالهء فوق یکی از مقاله های ترجمه شده از بخش فلسفهء gnu.org می باشد.
دانلود بقیهء مطالب ترجمه شده توسط بنده از بخش فلسفهء گنو و مقالات مرتبط:
کد :
http://geocities.com/hm71258/gnu_articles.zip
