[Folaani]

بنظر بنده از دیدگاه نرم افزار آزاد، سخت افزار تاجایی که جلوی آزاد بودن نرم افزار رو نگیره قابل تحمل هست.
در یک حداقل، وجود آلترناتیو آزاد کافی.
یعنی مثلا تنها یک مجموعهء سخت افزار کامل هم باشه که تمامش بتونه با نرم افزار آزاد اداره بشه، و این سخت افزار پاسخ تمام نیازهای «حیاتی» رو بده، تقریبا باید کافی باشه.
چون هدف اصلی نرم افزار آزاد از ابتدا این بوده؛ یعنی وجود یک آلترناتیو آزاد کامل.
نه اینکه همه از نرم افزار آزاد استفاده کنن و همهء سخت افزار و نرم افزارها آزاد باشه.
گرچه این رو هم درست و لازم میدونن برای جامعه. اما هدف و اولویت اساسی اونها نیست.
هرکس نرم افزار آزاد میخواد، میتونه بره اون سخت افزار رو بخره.
بقیه هم که توجهی به این حرفها ندارن که هیچ!
عمومیت هدف اصلی نیست. گرچه مطلوب هست.

البته مسلما این سخت افزار آزاد باید کیفیت و امکانات لازم و بروز رو در حد عملی بودن داشته باشه.
گرچه در حد قابل تحمل، بهرحال برای چیزی ارزشمند انسان بهایی رو هم میپردازه.
مثلا ما مودم اکسترنال خریدیم و میتونیم با گنو/لینوکس بیایم به اینترنت. این یک سخت افزاری هست که ما لازم داریم؛ و البته گرونتر از وینمودم های اینترنال هست. بهایی داره، اما بهرحال امکانپذیر هست.
یا مثلا بازیهای ویندوز رو روی گنو/لینوکس نداریم؛ خودم هنوز میخوام بازی کنم روی ویندوز باید بازی کنم.
اما بازی کردنم هم خیلی کمتر شده نسبت به قبل و بجاش از جنبه های جذاب دیگر رایانه و برای یادگیری و غیره استفاده میکنم که شاید درواقع موجب رشد و استفادهء بهینه تر از وقت و انرژیم هم شده باشه! نمیشه گفت چیز بدی هست! بهرحال حیاتی نیست و بدون بازی هم میشه زندگی کرد و موفق بود و لذت هم برد.

اما بهرحال فعلا بنظر میرسه یک مجموعهء سخت افزار کامل رو برای نرم افزار آزاد نداریم. بطور مثال درایورهای آزاد برای کارت گرافیک. شاید پرینترها، و غیره و غیره.

در نهایت، باید گفت بازم باید از مطلق گرایی دوری کرد و ناامید نشد. همین نرم افزارهای آزاد فعلی هم دستاورد بسیار بزرگ و ارزشمندی هستن.
خاکستری خیلی بهتر از تاریکی محضه.
منتها باید تلاش کرد که اولا، انحصار بیشتر از این پیش نره. چه در نرم افزار و چه در سخت افزار که روی نرم افزار هم تاثیر میذاره؛ دوما و در مرحلهء بعد، این انحصارها رو هم عقب زد و حقوق از دست رفته رو احیا کرد و مشروعیت رو به تمامی فیلد نرم افزار بازگرداند.
بهرحال تلاش در تمامی این زمینه ها بطور همزمان میتونه صورت بگیره و استقلال و جدایی صددرصد وجود نداره.
اما اولویت و اهمیت و درجهء تاثیر و گسترهء موجود در هرکدوم از این فیلدها تفاوت میکنه. توان و قدرت تاثیر افراد هم در هرکدوم از این فیلدها میتونه تفاوت فاحشی داشته باشه. اینا همش بهم مربوط هست و برآیندش اینه که تفاوت نرم افزار با سخت افزار و فیلدهای دیگر بسیار زیاد هست.
نرم افزار واقعا چیز یکتایی هست در مجموعهء واقعیتهای عالم هستی!!
میبینید که چطور افراد عادی براحتی و بدون نیاز به هیچ امکانات و موقعیت خاصی میتونن بسیار تاثیرگذار باشن و با بزرگترین شرکتها هم رقابت کنن. مثل لینوکس، گنو/لینوکس و اینهمه نرم افزار آزاد مهم که از افراد و ماجراهای خیلی عادی (از نظر جایگاه، سرمایه و غیره) و غیرجدی شروع شدن.
بنظر میرسه انحصار در این زمینه چیزی تصنعی هست که اگر کمک های قانونی و همدستی شرکتها و تبلیغات و فریب و عوامل تصنعی دیگه باهم نبود، کاری از پیش نمی برد.
این با یک چیزی مثل سخت افزار و کارخانهء تولیدش خیلی تفاوت داره. گرچه مشترکاتی میان همهء حیطهء علم و فناوری و انحصارهای مربوط بدانها هست. اما لزوما امکان عملی بودن یک ایدئال و میزان و حتی نوع تاثیر انحصارهای موجود در اونها یکی نیست.
نرم افزار چیزی هست که میتونه، و باید عمومی باشه. و نتایج این امر هم مثبت و بهره مندی عمومی هست.
در این میان شرکتهای بزرگ و غولها و سرمایه های عظیم، بیشتر از چیزی که خلق کنن و سود عمومی داشته باشن، تاثیر مخرب دارن و محرومیت زا هستن. اونها این انحصار تصنعی رو به زور و تنها برای منافع خودشون ایجاد کردن.
بقول آقای استالمن، وقتی شما ساندویچی رو دارید که تمام نشدنی هست، عمل منطقی این هست که اون رو به همه جای جهان ببرید و به گرسنگان و محرومان بخورانید تا سیر بشن. حالا درمورد نرم افزار حتی این عمل بردن هم براحتی و بدون زحمت، بصورت تمام نشدنی امکان پذیر هست! پس چرا اینکار رو نمیکنیم و سعی میکنیم عکسش رو انجام بدیم؟ یعنی به زور و مخصوصا محدودش کنیم!
خب جواب این پرسش بنظر شما چیه؟!

پس چیزهایی رو که داریم باید حفظ کنیم. خوب خوبه و بد بد. مقدارش هرچه که باشه.
ناامید هم نباید شد.
بالاخره دنیا عقل و انسانهای باشعور هم داره.
از نظر سیاسی/اقتصادی هم جنگ میان نرم افزار آزاد و انحصاری، بنظر میرسه یک بازی پیچیده و یک اهرم تعادل دو طرفه شده (شاید حتی در دیدگاه سیاستمداران). بعید بنظر میرسه نرم افزار آزاد رو به منقرض شدن پیش بره. و همچنان آیندهء روشن و احتمالا رو به پیشرفت و فیلدهای تسخیر ناپذیری براش پیشبینی میشه.
من فکر میکنم از نظر انسانی، پیروزی نهایی در انتظار نرم افزار آزاد هست.
مگر اینکه بشریت از انسانیت بکلی ساقط بشه؛ که در اینصورت دیگه هیچ چیزی خوب نخواهد بود! و تقریبا هیچکس خوشبخت نخواهد بود. حالا شما میخواید به تحقق کدوم دنیا کمک کنید؟
شاید در جریان غلبهء هر حرکت مشروع و انسانی ای، یک دوران فشار و تبلیغات منفی و ناامیدی ظاهری وجود داره، اما در یک اوج بالاخره حقیقت از پس ابر بیرون میاد و چیزی که نامشروع هست رسوا و شکست خورده میشه.

در پایان من خودم باید بگم که واقعیت گرا هستم و میپذیرم که توان انسان محدود هست.
اگر مجبور بشم باید از آرمانهای خودم دست بکشم (از نظر عملی - نه از نظر اعتقادی). اما اعتقاد و خواست و امید و انتظار، بی پایان هست.
زمانی که انسان بتونه، عمل میکنه. چه ذره ای و چه یک دنیا.
فعلا گفتن و ستودن و انتشار دادن آگاهی عمومی کوچکترین کاری هست که میشه کرد، ولی در عین حال میتونه تاثیرات حیاتی و گسترده ای داشته باشه.

[مهمان]

OK
حرفت منطقی و حسابیه .

حالا شما میخواید به تحقق کدوم دنیا کمک کنید؟

تحقق دنیایی خالی از فساد و پر از سعادت برای همه .